Week 3: Staying with the family

Op 13 november ben ik aangekomen in Canberra. Zoals ik in mijn vorige verslag had geschreven zou ik ‘de komende dagen daar blijven’. De komende dagen zijn uiteindelijk 14 dagen geworden.
Eerst zou ik afgelopen donderdag zijn vertrokken naar Melbourne, want dat is mijn volgende stop voor ik naar Perth vlieg. Die plannen veranderden toen Elisabeth en Henry aanboden om me naar Melbourne te rijden (ongeveer 8 uur rijden) en dus vertrekken we op zondag de 27e (eerder konden zij geen hotel vinden).
Maar ik zal jullie vertellen wat me de afgelopen week bezig heeft gehouden.

Op 15 november kwam ik erachter dat ik echt overal op mijn benen was gestoken door muggen... Dit was nog een klein cadeautje dat Sydney me had nagelaten. Niet echt gewenst, maar he, je mag geen gegeven paard in de bek kijken ;)
De insecten in Canberra laten me echter ook niet met rust... Elke keer als ik lekker ga wandelen of wat dan ook, dan vinden de insecten mij onwijs lekker. Overal werd ik achtervolgd door verschillende insecten:
- vliegen: Ik vind het niet erg als ik vliegen om me heen heb, maar zodra ze in mijn gezicht komen en in mijn oren gaan zitten... dan word ik iets minder vrolijk. Zodra ik dus samen met Henry de hond ‘Huw’ aan het uitlaten ben, dan loop ik met mijn handen heen en weer te zwaaien om ze uit mijn ‘personal space’ te houden. Ik zei laatst tegen Henry “Henry, do you know you have around 30 fly’s on your bag?”, hij zei “Jeah, I know, they don’t bother me. You have them as well”… Dus niet alleen vliegen bij mijn gezicht, maar ook op mijn rug.
- mieren: Hier heb je heel veel mieren en ook hele grote nesten. Zodra je dan even stil staat omdat je bijvoorbeeld vier kangaroes ziet, ben je de pineut... Na een tijdje merkte ik dat er een grote rode mier vast zat in mijn sok...
- ander kruipend en vliegend wild: Ik heb al twee keer gehad dat mensen konden genieten van mijn stuntelige gedrag... Zodra er namelijk een beest in mijn decollete valt of vliegt, wil ik die er zo snel mogelijk weer uit hebben. Probeer je maar in te denken hoe je die eruit krijgt.

Maar terug naar 15 november. Vandaag ben ik naar de dierentuin geweest. Lekker gewandeld en ook echt tipisch Australische dieren gezien. Natuurlijk heb je verschillende dieren ook in andere dierentuinen, maar dat maakt niet uit. Gewoon lekker rondgelopen en genoten van het lekkere weer (geen regen).

Vandaag zijn we uit eten geweest bij de Chinees. We waren met Otto, Carol (vanuit Perth), Henry, Liz (waar ik verblijf), Ann en Paul. Ann, Henry en Otto zijn broers en zussen van elkaar.
Het verbaast me hier dat je zelf je wijn mee mag nemen naar een restaurant en dat je alleen een paar dollar betaald om de wijn te openen. Dat scheelt wel in de kosten. Hier heerlijk gegeten! Ook verhalen gehoord over mijn familie. Zondag ga ik met Ann afspreken, want ze had nog meer verhalen en foto’s over/van mijn familie in Nederland. Ben benieuwd!

In de avond was het volle maan en zou die ook groter zijn dan normaal (hetzelfde als gisteren). Het is natuurlijk mooi als je dat zou kunnen zien, maar het is hier de afgelopen dagen aardig bewolkt. Gisteren kon ik er niks van zien en heb ik echt een uur buiten gestaan. Op de terugweg van het diner naar huis vandaag heb ik gelukkig een glimp op kunnen vangen van de maan. Ik kan dus nu zeggen dat ik het natuurverschijnsel heb gezien :D

Woensdag 16 november ben ik naar de ‘war memorial’ geweest. Echt bijzonder om te zien wat een inpact verschillende oorlogen hebben gehad op Australie. Als ik eerlijk ben, wist ik niet dat Australie ook zo betrokken was in de wereldoorlogen. Ik heb namelijk alleen maar verhalen gelezen over de wereldoorlogen in Europa.
Het was ook bijzonder dat ik een ceremonie heb gezien die ze daar houden. Je hebt verschillende wachters daar en die staan bij de ingang van het immens grote gebouw. Ze staan daar voor twee uur en bewegen zich niet. Na twee uur worden ze afgewisseld door anderen. Was indrukwekkend om te zien hoe synchroon mensen kunnen lopen.

Na de war memorial en lunch ben ik samen met Henry op ‘Mount Ainslie’. Maandag was ik op ‘Black Mountain’ en nu dus op de andere berg in Canberra. Leuk om te merken dat ik langzamerhand door begin te krijgen hoe Canberra in elkaar zit en aan kan wijzen waar de belangrijkste gebouwen zitten.
Onderweg naar huis was ik verbaasd over de fietspaden hier. In het begin van mijn reis was ik verbaasd dat mensen hier uberhaupt fietsen, want het landschap is hier niet bepaald vlak. Nu verbaasd het me dat ze overal fietspaden hebben en dus ook langs de snelweg. In Nederland hebben we de vluchtstrook en hier noemen ze dat fietsstrook. Ik zou me niet bepaald veilig voelen als ik daar zou fietsen. Dat zou waarschijnlijk ook verklaren waarom er zou weinig mensen fietsen: bergen en veiligheid.

Vandaag heb ik helaas ook gemerkt dat ik enorm veel last heb van hooikoorst. Het blijkt heel normaal te zijn dat mensen hier last hebben van hooikoorst. Dat komt doordat ze hier de genoemde ‘Wattle bushes/trees’ hebben waar veel pollen inzitten. Daarnaast is het nu het pollenseizoen hier... Dus daar heb ik echt enorm last van.

Donderdag had ik lekker een relaxte dag. Lekker gezommen in het zwembad dat ze hier hebben (heerlijk met water van 25 graden). Het was vandaag de eerste dag dat het daar ook werkelijk warm genoeg voor was! Eerste warme dag sinds ik in Canberra ben, heb gelukkig al wel een paar warme dagen in Sydney gehad.
Daarnaast kwam ook gezellig de familie langs. In de middag kwamen Amy, Tim en de kinderen langs. Hen had ik al de eerste avond in Canberra ontmoet toen we onverwachts bij hen pizza gingen eten. In de avond heb ik Jane en Mark voor het eerst ontmoet. Het was erg gezellig en ontspannen tegelijkertijd.
Vandaag heb ik ook eindelijk de knoop doorgehakt en heb ik op 14 december mijn vlucht naar Perth geboekt. Merk dat ik het soms nog wat vervelend vind als ik niet weet wat er komen gaat en nu heb ik toch weer wat zekerheid gekregen. Check, dat ook weer gepland!

Vrijdag heb ik, zonder opzet, uitgeslapen! Sinds ik in Australie ben lukt het me niet om uit te slapen. Dat is best bijzonder aangezien ik dat thuis echt met gemak kan. Heerlijk om weer eens lekker uit te slapen en geen zorgen te maken dat je ergens te laat bent. Had vandaag namelijk het huis voor mezelf.
Heerlijk weer gezwommen en aquazumba gedaan en toen toch maar een begonnen in een boek. Ook weer eens leuk om gewoon te zitten en te lezen.

In de avond hebben Liz en Henry mij meegenomen naar ‘Max Brenner’. Whauw, alles wat je besteld is chocolade!!! Daar heerlijk genoten van een shotglas met chocolade en knetters erin en natuurlijk genoten van een echte kop warme chocolademelk! Hoe maak je een vrouw blij! :D

In de avond heb ik voor het eerst (sinds ik hier ben) geskyped met Yvette, Sietze en Marloes. Doet me toch goed om ook hen weer te hebben gezien en te hebben gesproken. Natuurlijk maak ik hier veel mee en is het een gaaf avondtuur, maar ook ik denk soms aan mijn familie in Nederland.
Midden in de nacht (02.00u) had ik mijn wekker gezet om mijn vader te bellen. Hij had namelijk een feest en ik wilde hem daarvoor bellen. Voor het eerst in de drie weken dat ik mijn wekker had gezet. Ik schrok me werkelijk wezenloos! Misschien komt dat ook omdat ik mijn geluid iets te hard had gezet om er zeker van te zijn dat ik wakker zou worden. Het is dus goed dat ik afgelopen morgen goed had uitgelapen, want deze nacht was een stuk minder.

Zaterdag eerst natuurlijk lekker gezwommen en heb ik de andere zoon van Henry en Liz ontmoet, Matt. Daarna ben ik met Liz meegeweest naar een kledingmiddag. Soort tupperware, maar dan met kleding. Ik heb niks gekocht natuurlijk, want ik heb geen idee hoe ik alles mee ga krijgen in mijn backpack. Hier heb ik nu alles uitgestald en ik vraag me echt af hoe ik alles er weer in ga krijgen. Was gewoon een gezellige middag met lekker eten  en ik kon weer goed oefenen met mijn engels. Niet alleen het spreken, maar ook het verstaan. Sommige mensen hier hebben echt een accent en spreken met veel ‘Australian slang’ en het is een uitdaging om ze te verstaan. Mocht ik het echt niet begrijpen en geen zin hebben het te begrijpen, dan knik ik en lach ik maar naar ze.

Zondag kwam Ann me al vroeg ophalen. We gingen naar naar een indoor market, busdepot. Ze vertelde dat het in een heel oud gebouw was. Echter is Canberra nog niet zo oud (opgericht in 1913), dus het gebouw zal niet heel oud zijn.
Hier hebben we heerlijk rondgewandeld en wat gegeten. Jullie zullen nooit raden wat ik heb gegeten... Poffertjes!!! Oh heerlijk met aardbeien en ijs 
Daarna zijn we samen met Mark (haar vriend), haar zoon Mike en zijn vriendin Merredy naar een bierproeverij geweest. Ik had leuk op een bierviltje geschreven welke ik allemaal had geproeft, maar natuurlijk heb ik die daar laten liggen.
Het bijzondere van deze dag was dat Ann allerlei verhalen en foto’s had van en over mijn oma. Mijn oma is namelijk meerdere malen naar Australie geweest. Erg leuk dat ik mijn oma op deze manier toch nog beter mag leren kennen!

Deze week is ook weer voorbij. Soms denk ik dat het echt langzaam gaat, maar eigenlijk gaat het ook best snel. Alweer drie weken voorbij en over een week zit ik al een maand ‘downunder’.

Nog een paar dingen die ik niet in mijn verhaal heb geplaatst, maar nog wel op wil schrijven:
Je hebt hier verschillende prachtige vogels. Mam, pap onze voliere is daar niks bij. De kaketoes vliegen hier gewoon in grote getalen rond. ’s Ochtends word je ook wakker van een heerlijk geluid. Alleen soms verwacht je niet een bepaald geluid bij een bepaalde vogel. Bijvoorbeeld bij de ‘magpies’.
Ik wacht eigenlijk nog steeds het geluid af van een possum. Ook hier ben ik gewaarschuwd dat ik niet moet schrikken als je denkt dat je een vampier hoort... Ik hoop echt niet dat ik dat midden in de nacht hoor.

Naast de diergenluiden nog iets totaal anders... toen ik in Sydney was, hadden de mensen waar ik verbleef aangeboden mijn kleren te wassen. Helaas was het nog niet warm genoeg om je kleren op te hangen om te drogen, dus hebben we ze in de droger gedaan. Misschien zie je het nu al aankomen... Mijn kleren zijn gekrompen  Daar ben ik deze week achter gekomen... Hopelijk trekt dat bij als ik ze de volgende keer was en dan gewoon uit hang. Misschien een voordeel: het past makkelijker in mijn backpack.

Nog een laatste feitje hier vanuit Canberra. In de huizen zie je vaak geen tot weinig spinnen. Dat komt omdat ze eens per jaar huis huis insprayen tegen spinnen. Zodra ze ‘daddy long legs’ in huis hebben, dan moeten ze hun huis opnieuw insprayen. De spinnen die na deze volgen zijn namelijk wat minder vriendelijk. Je weet zeker nu wel naar welke spin ik elke keer op zoek ben.

Het is week een lekker lang verhaal geworden. Hopelijk hebben jullie ervan genoten. Volgende week of misschien die week daarna verschijnt er weer een bericht van mij!
Bedankt trouwens voor alle lieve reacties die ik ontvang op mijn verhalen. Leuk om te lezen!

Groetjes vanuit 'the Australian captial territory' (ACT)